"Ədəbiyyatın q(Q)isməti"

Ədəbiyyatın qismətinə düşən Qismətlərin, deyəsən, hamısı istedadlı, koloritlidir. Birini çox adam tanıyır, Rüstəmovu deyirəm, birini də bizə ədəbiyyat, şeir tanıdır, Məsim. 

Olduqca maraqlı şair Qismətin şeirləri oxuduğum andan dodağaltı mızıltıma çevrilib. Şair üçün bundan böyük nə var?! Aydın məsələdir ki, uğurlu şeir şairdən daha çox oxuyanındır. Məsələn, Qismətdən oxuduğum bu son şeir mənimdir;

...Kəndir hörən barmağı şairin özü deyir, şeir yazan barmağın da bu cür gözəl bir istedadı var. 

Qisməti şəxsən tanıdığıma görə bir az da bunu deyə bilərəm ki, onun talehi də Azərbaycanda yaşanan şair talehidir. Pis də çıxmasın, təki bəxti gözəl olsun. Amma şairdə puldu, bir də bəxtdi nə gəzir?!

 

İstedadsız adam olmağa nə var bu ölkədə? Hər şeyin olacaq. Dərd istedadlı olmaqdır ki, bədbəxt olub qalırsan ortada, istədiyin heç nə də olmur. Nə evdə hörmətin olur, nə dost-tanış içində. Hamı sənə dəli kimi baxır. Deyirlər, xəstə uşaqdı, fikir verməyin. Şair oldunsa, üstəlik, istedadlı şair oldunsa, heç olmur. Heç Allahın yaza bildiyin şeir də olmur. Qismət özü deyir ki;

Tanrı şairin özündən aldığı istədiklərinin olmamısını, qızının, oğlunun payına yazsın təki. 

Oxucu kimi mənim üçün də, şairin özü üçün də ən böyük dərd, layiqli dəyəri görməmək, vaxtında bilinib sevilməməkdir. Düşünürəm, Qismət də belə şairdir. Onsuz da, ta bineyi qədimdən şairinkinin gətirməməyinə, öləndən sonra sevilməyinə şahid olmuşuq. Qismətə bu yerdə sevilməmək, yəni, uzun ömür arzu edirəm. 

Tam səmimi, Qismət tanıdığım şairlər içində yaxşı şeirlərini misal çəkməyə çətinlik çəkdiyim şairlərdəndir. İndiyədək Qismətdən oxuduğum ən zəif şeir növbəti bir şeirini oxuyanadək olan şeirdir. Hər cümləsində, misrasında təəccübləndiyim bu şairin adi sözləri belə şeirdir;

Yaxud;

Yaxşı ki, Qismət şeir yazır. Qızı adilikdən çıxardır, oxucunun da zövqünü oxşayır. 

Qismətin Tanrıya xitab şeirləri də bir başqa aləmdi. Bir-iki bəndlə Allaha nə lazımdısa deyir: 

- Nəyindən bezmisən asa bilərəm,

Yaxud da belə;

- Tanrı, dua göndərdim,

Tanrı şeirlərini qəbul etsin. 

Qismət şeirin əsl mənasında yerlə-göy arasında var-gəl edən adamdı. Nə göyə gedə bilir, nə yerdə qala bilir. 

-Getmək rahat deyil,

Dediyim kimi, burda Qismətdən onlarla nümunə gətirə bilərəm. Amma həm ehtiyac görmürəm, yəqin ki, bu kiçik nümunələr bəs etdi. Həm də özünüz axtarıb tapıb oxuyasınız deyə yazını burada sonlandırıram.